Αντίδραση του Προέδρου ΔΣΑ Β.Αλεξανδρή για την απαράδεκτη απόφαση επίταξης των εργαζομένων Δικηγόρων στην ΔΕΗ -ΑΔΜΗΕ και ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ η οποία συνιστά ευθεία παραβίαση του Συντάγματος.

  ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

       Ακαδημίας 60, 10679 Αθήνα
           Τηλ. 210-33.98.270, 71

Αθήνα, 07.07.2014

                                                                                 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

                                                                            ΕΠΙΤΑΞΗ ΚΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ 

Μετά την απαράδεκτη επίταξη των εργαζομένων στις εταιρείες ΔΕΗ ΑΕ, ΑΔΜΗΕ ΑΕ και ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ, η οποία έγινε δυνάμει της υπ. αριθμ. Υ477/05.07.2014 απόφασης του Πρωθυπουργού και της κατ’ εξουσιοδότηση αυτής υπ. αριθμ. Υ3909/05.07.2014 απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος Ενέργεια και Κλιματικής Αλλαγής, πληροφορηθήκαμε με κατάπληξη ότι η επίταξη αφορά και τους δικηγόρους που παρέχουν τις υπηρεσίες τους στις ανωτέρω εταιρείες.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του στην κυβερνητική πρακτική της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 22 παρ. 4 του Συντάγματος.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ανωτέρω συνταγματική διάταξη, οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται, ενώ επίταξη προσωπικών υπηρεσιών επιτρέπεται μόνο εφόσον συντρέχει περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή ανάγκη για την άμυνα της χώρας ή κατεπείγουσα κοινωνική ανάγκη από θεομηνία ή ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.

Σημειωτέον δε ότι, κατά τους κοινά αποδεκτούς κανόνες ερμηνείας του συνταγματικού δικαίου, οι εν λόγω περιοριστικά αναφερόμενες περιπτώσεις, ως εξαιρέσεις από το γενικό συνταγματικό κανόνα της απαγόρευσης της αναγκαστικής εργασίας, πρέπει να ερμηνεύονται στενά.

Πολλώ δε μάλλον που η παροχή δικηγορικών υπηρεσιών δεν συνιστά σχέση εξηρτημένης εργασίας, όπως η υπαλληλική σχέση, αλλά παροχή υπηρεσιών για διεξαγωγή δικαστικών και εξώδικων υπηρεσιών σε συγκεκριμένο εντολέα.

Σε μία δημοκρατική κοινωνία, η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, ως ακραία επέμβαση της πολιτικής εξουσίας στην προσωπική ελευθερία και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου, πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη φειδώ και μόνο ως ultimum refugium, όταν δηλαδή προκύπτει ότι κανένα λιγότερο επαχθές μέσο δεν είναι πρόσφορο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των κατά τα ανωτέρω περιοριστικά αναφερόμενων καταστάσεων.

Όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να ευνοούν ή ακόμα και να μεθοδεύουν την επιστροφή στο παρελθόν, όσο κι αν η Δικαιοσύνη επιμένει να «κατανοεί» την πρωτοφανή δικαιοκρατική οπισθοδρόμηση που συντελείται σήμερα, πρακτικές που παραπέμπουν ευθέως σε άλλες εποχές αργά ή γρήγορα θα βρουν απέναντί τους ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Στη Δημοκρατία, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Πολλώ δε μάλλον, καμία πολιτική σκοπιμότητα δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται ως βάση για τη λήψη και εφαρμογή κυβερνητικών αποφάσεων κατά κατάλυση του Συντάγματος.

                                                                                      Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

                                                                                ΒΑΣΙΛΗΣ Ε. ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ